Porównanie podobnych instytucji:

Polskie prawo cywilne zawiera także instytucję: siły wyższej oraz nadzwyczajnej zmiany stosunków.
Zachęcam do zapoznania się z poniższym linkiem celem porównania oraz łatwiejszego ustalenia, która instytucja może mieć zastosowanie:
Umowy w czasie epidemii covid- porównanie instytucji.

Czym jest następcza niemożliwość świadczenia?

Instytucja prawa cywilnego opisana w art. 475 kc , dotyczy sytuacji w których

Warunki.

• Świadczenie musiało być możliwe w momencie zawarcia umowy.
• Świadczenie stało się niemożliwe po zawarciu, ale przed zrealizowaniem umowy.
  Świadczenie jest niemożliwe wtedy gdy nikt nie może go wykonać oraz niemożliwość ta jest trwała.
  Oznacza to, że niezdolność do wykonania świadczenia nie może być okolicznością występująca wyłącznie po stornie dłużnika (np. choroba dłużnika).
  Trwała niemożliwość oznacza, że z zakresu omawianej normy wyłączone są okoliczności jedynie czasowe jak np. niesprzyjające warunki pogodowe.
  Z tym wyjątkiem, że jeżeli z umowy bądź stosunków między stronami wynika, że spełnienie świadczenia musiało być wykonane w określonym terminie, a wykonane później traci dla stron założony sens, świadczenie uważa się za niemożliwe
• Brak odpowiedzialności dłużnika.
  Aby niemożliwe świadczenie wygasło, dłużnik nie może ponosić odpowiedzialności za jego niemożliwość.
  To jest: jeżeli dłużnik swoim działaniem bądź zaniechaniem spowodował niemożliwość spełnienia świadczenia, będzie ono nadal wiążące. Brak wykonania takiego zobowiązania skutkować będzie powstaniem odpowiedzialności odszkodowawczej.
  
  Akty władzy państwowej mogą stanowić podstawę do przyjęcia następczej niemożliwości spełnienia świadczenia, np.: zakaz handlu.

Skutki.

W przypadku spełnienia przesłanek zobowiązanie wygasa w całości z mocy prawa. Oznacza to, że jeżeli zobowiązanie jednej strony stało się niemożliwe, wygasa także zobowiązanie drugiej strony.
Zgodnie zaś z art. 495 kc., strona, która miała spełnić świadczenie, nie może żądać świadczenia wzajemnego a jeżeli takowe otrzymała, musi je zwrócić.
W przypadku świadczeń okresowych strona dotknięta niemożliwością zwolniona jest jedynie w takim zakresie, w jakim ta niemożliwość odnajduje zastosowanie. Druga strona może odstąpić od umowy, jeżeli częściowe wykonanie zobowiązania nie miałoby dla niej znaczenia ze względu na przewidziany cel umowy (jeżeli strona zobowiązana ten cel znała) lub właściwość zobowiązania.